Бисмиллахир Рохманир Рохийм... Ассалому алейкум азизларим... Сог саломатмисизлар... Рузгор ташвишлари билан чарчамаяпсизларми... Келинг сизларга навбатдаги хикоямни хавола киламан...мархамат. Хали хам эсимда, Отам нарсалар жойланган катта сумка ва чемодани билан олдинда борарди, табиийки толиккан пайти хар замонда ерга куйиб дам оларди. Вокзалда одамлар жуда куп эди. Бир бирига суриниб , туртиниб утарди. Мен ёш бола эдим, онамни кулидан махкам ушлаб олганман. Онам эса бу оломон ичида отамни йукотиб куймаслик учун тез тез юриб борарди. Бир пайт отам ва онам билан вокзални четрогига чиксак, бир бурчакда киз боланинг йиги овози эшитилиб турарди. Карасак бир чеккада тахминан йигирма ёшлардаги кизча йиглаб турган экан. Киз шунчалик уксиниб йиглардики, курган одамни унга рахми келарди. Аммо унга хеч ким эътибор бермасдан бемалол ёнидан утиб кетишарди. Факат иккита аёл уни овутишга харакат киларди. Бир пайт отам уша томонга бурилиб борди. Сумка ва чемоданларни ерга куйиб: -- Кечирасан кизим, нима гап..нега йиглаяпсан?- деди уша киздан. -- Отахон мен пойтахтга укишга топширган эдим. Укишга киролмадим, уйга кайтиб кетаман деб поездга билет олгандим. Билмай колибман кошелогимни угирлашди. Ичида билет ва пулларим хам бор эди. Шунга тушкунликка тушиб нима килишимни билмай турибман. Бировдан сурай десам танишим йук, бегоналар нотугри тушуниши мумкин.- дея йиги аралаш гапириб берди. Бир пайт отам бошидаги калпогини ечиб ичига пул ташлаб шу ерда йигилиб турган одамларга караб баланд овозда: -- Эй мусулмон биродарлар! Келинг шу кизимизга кулдан келганча ёрдам берайлик. Бу хам бир савоб иш, илтимос химматларингизни аяманг!- дея калпогини улар томон узатди. Одамлар чунтакларидан, сумкачаларидан химмат килганича пул ташлашарди. Бир зумда отамни бош кийими пулдан тулди. Орадан анча вакт утиб отам оламдан утди. Мен хам катта йигит булиб колгандим. Бир куни онам шу вокзалдаги вокеани эслади. -- Уша вокеани эслайсанми углим. Мен сени кулингдан махкам ушлаб олгандим. Сен ушанда беш ёшда булиб, жуда тинмас бола эдинг, шу учун сени бу оломон ичида йуколиб колишингдан куркардим. Ушанда отанг кассага якинрок жойда турган харбий кийимдаги одамни олдига борганди. Чунтагидан кошелогини олиб катта пул чикариб отангга караб: -- Отахон бу бош кийимингиз ичидаги пуллар мен хозир берадиган пулимни кайтимига етмайди. Яна бироз йигилса булади!- деди. Шунда одамлар яна пул ташлашди. Етарли булди чоги уша харбий одам бош кийим ичидаги пулларни санаб олиб катта пулни бош кийим ичига ташлаганди. Узи эса поездга чикиш томон кетди. Халиги киз эса энди йигламасди, факат одамларга карашга уяларди. Бегона одамлар унга шунчалик ёрдам беришишаётганидан ич ичидан хурсанд эди. Отанг жуда ажойиб инсон эди. Сен отангни эслайсана...ана расми хам борку... Шунда уша киз: -- Отахон рахмат, умрингиздан барака топинг. Билетга етади , бошка пул керакмас!- дерди хижолат тортиб. Отанг эса соатига караб куйганча: -- Хозир кизим, яна бироз йигилсин, йулга овкатланишингга хам етади!- дея жавоб берганди. Кейин эса бош кийимидаги барча пулларни уша кизга бериб: -- Югурдик, булмаса поездимизга кеч коламиз!- дея сумка ва чемоданларни кутариб шошиб кетганди. Охирида онамни сузлари хали хар доим ёдимда. -- Углим, биласанми...уша вактларда одамларда мехр окибат, бир бирига ёрдам бериш, бир бирини тушуниш деган нарсалар бор эди. Хозирчи....товба килдим....ака сингил, опа ука ва хаттоки ота онага булган мехр окибат йуколиб кетяпди!- деганди. Баъзида уйлаб коламан, бу тушунчаларни йуколиб кетишига нималар сабаб буляпти экан деб.... Азизларим...бу беш кунлик дунёда бир биримиздан мехримизни ва ширин сузимизни аямайлик. Зеро кейин кеч булиши мумкин. Аллох барчангизни уз панохида асрасин деб хар доимгидек ..