Узоқ йиллар бурун қўшни
қишлоқдан бир киши
йўқолиб қолди. Ёши
элликлардан ошиб қолган бу
одам, қишлоқнинг подасини
боқарди. Одатий кунларнинг
бирида, кечқурун пода
қишлоққа қайтгану, подачи
қайтмаган. Шу билан подачи
бедарак кетди. Қариндош-
уруғ бир-икки ой қидирган
бўлди-ю, вақт ўтган сари у
унутила бошлади. Орадан
йиллар ўтиб, подачи эсдан
ҳам чиқиб кетди.
Ўтган йили шу қишлоқ
атрофидан янги йўл ўтди.
Йўлчилар ерни ковлаётиб,
эски кигизга ўраб кўмилган
бир маййитни топиб
олдилар. Текшир-текшир
бошланиб кетди. Мурданинг
шахсини аниқладилар:
подачи эди! Экспертиза унинг
бўғиб ўлдирилганини
аниқлади. Сўров-суриштирув
натижасида қотил ҳам
топилди. Қотил ким денг?
Ўғил! 21 ёшли бола отасини
далада бўғиб ўлдирган!
Ана шу бола судда бир гапни
айтди: қилган ишимдан
пушаймон эмасман! Ундан
бунинг сабабини сўрадилар.
“Сабаб” жуда қайғули эди.
– Менинг онам 44 ёшида
оламдан ўтиб кетди, – деди у
кўзлари ёшланиб. – Бечора
онам бир кун ҳам кун
кўргани йўқ. Эсимни таниган
кунимдан бошлаб, онамнинг
отамдан калтак еётганини
кўриб улғайдим. Онамни
шундай урардики, бечора
жойидан туролмай қолган
кунлари ҳам бўларди. Мен
ёш бола, уларни
ажратолмасдим. Охирги
марта онамни жуда қаттиқ
урди. Орадан икки кун ўтиб,
у оламдан ўтди. Онамни қон
босими ошгандан ўлди,
дедилар. Аслида у калтак еб
ўлган эди.
Тўғри, нима бўлганда ҳам
отасига қўл кўтарган болани
мутлақо оқлаб бўлмайди.
Лекин сиз онаси
калтакланаётганини кўриб
турган боланинг аҳволини
бир тасаввур қилинг!
Онанинг азоб чекаётганини
кўриб, иложсиз турган
ўғилнинг ўрнига ўзингизни
қўйиб кўринг! Нафрат
туйғуси ана шу тариқа
вужудга келади ва бир куни
“меваси”ни беради.
Нафрат руҳий
ногиронликдир. Уни
муолажа қилиш жуда қийин.
Лекин бедаво деб ҳам
бўлмайди.
Ҳурматли ота-оналар, ножўя
хулқ-атворингиз билан
фарзандларингизнинг
нафратига дучор бўлишдан
эҳтиёт бўлинг!