2-BOB: Ijara uyidagi ilk kecha

Ra’no hech qachon o‘zini erkak oldida bunchalik ochmagan edi. Ammo Sardorga bu ayollikni berishni xohlardi. Shuning uchun u shahar chekkasidan, ko‘zga tashlanmaydigan tinch mahalladan bitta kichik ijara uy oldi.

Sardorga xabar yubordi:
"Bugun darsdan keyin – dars emas. Tanam bilan she’r yozaman. Manzil: Mavlono ko‘chasi, 7-uy."

Sardor kelganida, Ra’no deraza yonida turardi. Ko‘chani chiroq yoritardi. U tanlagan kiyim: ipdan to‘qilgan bej rangli kofta — yengil, tiniq, ko‘krak uchlari ostidan bilinib turardi. Ostida esa yoqut rangli, yupqa chulki, tizzagacha, eng tepasida chizilgan to‘q qora lentasi. Yubkasi — qora, tor va kalta. 9 sm poshnali charmdan qizil tufli. Bularning barchasi Sardor uchun edi.

Sardor uni ko‘rgan zahoti to‘xtab qoldi. U yurmay, yutindi. Ra’no unga qaradi:

— Tanamga e’tibor qildingmi?

Sardor unga yaqinlashib, uning belini ohista tutdi.

— Bu kofta... bu chulki... har biri she’r bo‘lib turgan, — dedi u.

Ra’no unga quloq ostidan pichirladi:

— Unda o‘qi... meni to‘liq o‘qi.

Sardor uni divanga yotqizdi. Yubkani ohista tepaga surdi. Chulki elastigi sonni bo‘lib turardi. Barmoqlari lablariga, til esa ichki issiqqa kirdi. Ra’no barmoqlarini stulga qattiq bosdi. Harakatlar kuchayib, tanalari ritmga tushdi. Ra’no ikki marta ketma-ket lazzat cho‘qqisiga chiqdi.

Shu kecha Sardor uni orqasidan quchib uxlatdi. Ra’no esa ilk bor o‘zini “ayol” deb his qildi.

3-BOB: Avtomobilda — “Qorong‘u daqiqalar”

Bir kuni, darsdan so‘ng Ra’no Sardorga dedi:

— Bugun uy emas. Avtomobilimning orqa o‘rindig‘ida seni istayman.

Ular Sardorning mashinasiga chiqishdi. Shahardan chiqib, o‘rmon chetidagi yolg‘iz yo‘lga burilishdi. Mashina to‘xtaganida Ra’no ko‘zlarini yuma boshladi.

Bugun u kiyingan: och ko‘k kofta, to‘q kulrang mini yubka, va ayniqsa Sardorni qiynaydigan tafsilot: silliq chulki emas, balki mayin to‘rli, qora kapronli yelim chulg‘am — ustida har xil naqsh bilan.

Sardor ortga o‘girilib, uni quchoqladi. Ular orqa o‘rindiqda, oyoqlari chirmashgan, kiyimlar orasida harakatlana boshladi. Ra’no unga pichirladi:

— Bugun sen meni qattiqroq tut, lekin mayin bo‘l... Men buzilishni istayman, lekin sevgimdan.

Sardor uning sonlarini silab, kapron ustidan barmoqlarini yuritdi. Ichki kiyimi suvlana boshlagan edi. Lablar, barmoqlar, tana va orqaga bosilgan ehtiros — derazalarga tuman tushirdi.

U orqadan kirib bordi. Har bir surilishda mashina sal tebranardi. Ra’noning lablaridan “ah…” “ha…” “to‘xtama…” degan ohanglar chiqardi. Bu qorong‘ulikdagi yorug‘ o‘yin edi.

4-BOB: Har kecha – boshqa libos

Har bir uchrashuvda Ra’no yangi libos tanlardi:

Silliq atlasdan tilla rangli kofta, ko‘krak uchlarini to‘g‘ri turib ko‘rsatadigan, ostida hech qanday ichki kiyim yo‘q.

Qora teridan tikilgan kalta yubka, tizzagacha, lekin pastda yaltirab turgan to‘rli chulki.

Oq rangli, orqa fermuarli kapron kombinezoni, tanaga yopishgan holda, ostida hech narsa yo‘q.

Teridan tikilgan korset, sonlar ochiq, orqa tomoni butunlay ochiq.


Sardor u har safar echinishini kutmasdi. U liboslarni tanasida “ochib” o‘qirdi. Har bir ko‘ylak tagida yangi tana bor edi.

Ra’no esa bu ishtiyoqni ko‘ngli bilan qabul qilardi. U Sardorni yurakdan xohlardi. Va Sardor esa uni ayol sifatida butunlay o‘zlashtirib borardi.

Ra’no bir kecha Sardorga dedi:

— Endi bu faqat lazzat emas. Men seni har nafasim bilan xohlayman. Menga ayting: bu o‘tkinchi emasligini.

Sardor uning ko‘zlariga qarab:

— Men seni har safar echintirganimda, qalbingni ham yechaman deb o‘ylayman. Endi istayman: sen har kecha ko‘ylak ostida men uchun yashagin, lekin yuragingda ham.

Ular quchoqlashib, ko‘zlarini yumdi. O‘sha kecha — to‘shakda emas, yuraklarining chuqurida birlashdilar.