munosabatimizni tushunmaydi.
— Unda biz qochamiz.
U menga qaradi.
— Qayerga?
— Istalgan joyga. Biz erkin bo'lamiz.
***
Oxirgi tajriba — oq prezervativ. "Toza muhabbat" deb nomlangan.
Biz yana o'sha xonada edik. Lekin bu safar hech qanday asboblar, monitorlar yo'q edi. Faqat biz ikkovimiz.
U oq prezervativni qo'ydi. Men uni karavotga yotqizdim va uning ustiga engashdim. Lekin bu safar biz shoshilmadik.
Men uning yuziga qaradim — uning ko'zlariga.
— Men seni sevaman, — dedim.
— Men ham seni, Shoxrux.
Men toshdek qattiq olatimbi uning ichiga kiritdim — sekin, ehtiyotkorlik bilan. Biz bir-birimizga qarab turdik — ko'zlar ko'zlarga.
Men asta harakat qila boshladim. Uning qo'llari mening yuzimda, mening qo'llarim uning yuzida.
Bu tajriba emas edi. Bu muhabbat edi.
Biz uzoq vaqt davom etdik — sekin, muloyim. Har bir harakat — muhabbat bilan. Har bir nafas — bir-birimiz uchun.
Oxirida biz bir vaqtda cho'qqiga chiqdik. Men uning ichiga bo'shatdim, u qini bilan meni siqdi. Biz yig'ladik — ikkovimiz ham.
— Biz nima qilamiz? — so'radi u.
— Biz yashaymiz, — dedim. — Yashirin, lekin baxtli.
***
BIR YIL KEYIN...
Biz qochib ketmadik. Lekin biz ehtiyotkorroq bo'ldik. Laboratoriyada biz professional edık. Lekin tunda...
Tunda biz bir-birimizniki edik.
Raxbaroy opa meni yangi loyihaga qo'ydi — mustaqil tadqiqot. Bu men uchun erkinlik edi.
Biz har hafta uchrashardik — yashirin joyda, hech kim bilmas edi. Va har safar biz bir-birimizni yangidan kashf qilardik.
Men bilaman bu shartnomalar, qoidalar, odobdan tashqari. Men klon uchun yaratilganman, u mening dasturlovchim bo‘lgan. Lekin biz ikkovimiz bilamiz buni:
Muhabbat qoidalarni bilmaydi.
Muhabbat yaratilmaydi — u paydo bo'ladi.
Va biz baxtli edik.
Nikoh yo'q. Jamoat e'tirof yo'q. Faqat biz ikkovimiz — yashirin, chuqur, haqiqiy.
Va bu bizga kifoya edi.
Tamom...
Muallif: Oshiq, etirofi.
Shoxrux — klon bo'lib tug'ilgan, lekin inson bo'lib yashagan. Raxbaroy — olim bo'lib ishlagan, lekin ayol bo'lib sevgan. Ikkovining hikoyasi — taqiqlangan, lekin haqiqiy.