ayolning sochining hidi, terining yumshoqligi his etardi.

— Kechirasiz, — pichirladi Diana uyatdan ovozi qaltrab.

— Kechirasiz!!! Nima uchun? — so'radi Komil, hayron bo‘lib.

— Men... men seni turtib yubordim.

— Yo'q, — dedi Komil. — Sen qimirlamay yotibsan xolos.

Ammo bu yolg'on, u allaqachon his qildi — ayolni emchaklarining yumshoq bosimi, sonlarining egri shaklini. Va u his qildi — o'zining Asbobining qotib qolganini.

U ko'zlarini yumdi, nazorat qilishga harakat qildi. Ammo tanasi uni tinglamas edi. Uning Asbobi qotib, Diananing sonlari ustiga tiralardi.

Diana ham his qildi. U aqilli ayol, u bu vaziyatni Komilni erkak ekanligi juda yaxshi tushunib, qimirlamay yotdi, nafasini bir tekis ushlab turdi. Uning ayollik sezgilari his qildi — erkakning azosini qattiqligini, uning haroratini, uning bosimini. Yana his qildiki — o'zining jinsiy azosi ustida namlining paydo bo'layotganini.

— Komil, — pichirladi u.

— Nima? — javob berdi u, ovozi qo'pol.

— Seniki... u...

— Bilaman, — kesdi u. — Kechirasiz. Men nazorat qila olmayman.

— Yo'q, — dedi Diana, ovozi muloyimlashib. — Men... o‘zimni ham nazorat qila olmayman.

Sukunat cho'kdi. Ular yotardi, bir-birlariga yopishib, tanalar issiqligi bir-biriga o'tardi. Olov o'chib ketdi. Qorong'ulik kulbani qoplab oldi.

Va u qorong'ulikda Komil his qildi — Diananing qo'lini, uning orqasiga qo'yilganini.

— Diana, — dedi u, ovozi ogohlantirish, ma'nosida.

— Shhh, — pichirladi u. — Sen shunchalik issiqliksanki...

Diana hayratda, bu yigitning erkaklik quvvatidan, tanasi tabiy pech kabi qaynoq edi. U ongli ravishda istamasada, tanasi beixtiyor, o‘sha issiqlik tomon talpinardi. Uning qo'li yuqoriga ko'tarildi, uning ko'kragidan o'tdi, keyin bo'ynidan. U uning boshiga qo'ydi va uni o'ziga tortdi.

Diyana nima qilyabman deya savol bersada, harakatini to‘xtalib ololmadi. Ularning lablari uchrashdi.

***

Diyanani nazlida o'pish dahshatli edi — nafrat va ishtiyoq aralashmasida, ularning tishlari to'qnashdi, tillari urishdi. Diana ixtiyoriysiz to‘g‘irlandi, yuzma-yuz bo‘ldi va uning ustiga chiqdi.

Adyol tushib ketdi. Ularning tanalari ochiq — faqat ichki kiyimlar qolgan edi. Diana uning ustida o'tirdi, to‘la ko‘kraklar havoda titrar, yumaloq, uchlari esa sovuqda qattiq bo'lib turardi. Komil ularni tortdi, lablari, tishlari bilan o‘ynadi. Diana ingradi, — og'riqdan yoki zavqdan, u o‘zini, o‘z tanasi istaklarini asiriga aylanayotganini his qildi.

Komilning qo'llari uning orqasiga yurdi, tizzalari ustidan tirnalib o‘tdi. Diyana dunbasini soniga bosib turdi, uning asbobini his qildi. Ichki kiyim ostida qotib silkinib bosim bilan urardi.

— Men seni yomon ko'raman, — pichirladi Diana, uning qulog'iga.

— Bilaman, — dedi Komil va uni ag'dardi va o'zi ustiga o‘tdi. — Men ham seni.

U uning emchaklarini qo'llariga oldi — ular qo'liga sig'masdi, ular juda katta edi. U ularni bosdi, o'pdi, uchlari og'zida, tili ularda aylandi. Diana zavqlandi, beli kamonday egildi.

Komil bir qo'li pastga tushdi, uning ichki kiyimini yechdi. Keyin o'ziniki. Uning Asbobi erkin bo'lib qoldi — qattiq, katta, uchi namli. Diana unga qaradi va ko'zlari kengaydi.

— Bu... bu katta, — pichirladi u.

— Qo'rqasanmi? — so'radi Komil, uning yuziga tikilib.

— Yo'q, — javob berdi Diana, ko'zlari unikiga qarab. — Men hech narsadan qo'rqmayman.

U yotdi, oyoqlarini ochdi. Uning zamin ko'rinardi — yalang'och, silliq, namli. U och pusti rangda, namlangan tayyos, kutardi.

Komil uning ustiga keldi. Uning asbobining uchi qin bo‘g‘ziga tegdi. Diana nafasini ichiga tortdi.

— Kutma, — dedi u. — Shunchaki... qil.

Ha, u qildi.

Bir harakatda u tubigacha cho‘ng‘idi.

Diana qichqirdi — og'riqdan, zavqdan, u bilmasdi. Uning tana to'lqin bo'lib tortdi, tizalar ko'kragiga bosildi. Komil to'xtadi, uni to'lqib og‘riqdan qiynalishini kutdi.

— Davom et, — dedi Diana, tishlari orasidan. — To'xtama, erkak...

Komil jilmayib, davom etdi.

Uning harakatlari boshda sekin edi, lekin tez o'zgarib ketdi. U ichga kirib borardi, chuqurroq, kuchliroq. Uning asbobi bo‘g‘zidan o'tib, uning devorlari yuzida ishqalardi. Har bir harakatda Diana ingrar, tirnoqlarini uning ortiga botirar, moslashish uchun oyoqlarini uning beliga o'rardi.

— Tezroq, — pichirladi u, alam bilan. — Tezroq.

Komil tezroq harakatlanardi. Uning, tanasi ayolning terisiga urulardi, tovushlari kulbada aks-sado berardi — namlik, shahvoniylik, yovvoyi ishtiyoq. Diananing emchaklar sakrardi, Komil qo'llari ularni erkalab o‘ynardi.

Diana uning bo'yniga osilardi, lablari Komilning yelkasida, tishlari terisiga botardi. Diana hayotidagi eng noyob hisni tuyardi — jilovsiz zavq to'lqini, uning tanasidan ko'tarilayotganini, iroda quvvatinj yo'qotayotganini.

— Men... men, — u gapira olmaydi.

— Nima? — dedi Komil, harakatlari yanada tezroq. — Nima, jonim?

Ular deyarli birga yetib kelishdi.

Diana qichqirdi, tanasi tolqinlandi, qini torayib asbobga yopishib oldi. Komil ham bir muddat nazoratni yo‘qotib, beliga kuch berdi. O‘nlab, yigirmalab ayovsiz zarbalar berdi va uning ichiga to'kildi — issiq, kuchli, to'lib-toshib bo‘shandi. Ular bir necha daqiqa sassiz bir-birlariga yopishib, tanalar bir bo'lib, nafaslar aralashib ketdi.

Keyin ular ajraldi.

Komil yon tumonga, Diana uning yonida... Ular jim yotishdi, sokin nafas olishdi. Adyol yana ularni o‘z bag‘riga oldi, issiqlari bitta bo'lib o‘zlarini isitardi.

— Biz... biz nima qildik? — ovozi hali ham titrarb so‘radi Diana.

— Bilmayman, — javob berdi Komil. — Ammo bu... bu yaxshi edi.

Diana kuldi — past, achchiq kulgi, ammo qorong‘uda ko‘rinmadi, uning ko‘zlari yoshlangan nam edi..

— Biz hali ham bir-birimizni yomon ko'ramiz, — dedi u asta pichirlab.

— Ha, — rozi bo'ldi Komil. — Hali ham, agar sen shuni istasang... .

Ammo u yolg'on gapirardi, endi u Dianani istasada yomon ko‘rolmasdi. Sezardiki Diana ham yolg'on gapirardi, chunki u o‘zi o‘ylaganchalik qattiq ayol emas, u hozir unsiz yeg‘ladi, demak ojiza...

***

Ular uyg'onishdi — birga, adyol ostida, tanalar bir-biriga yopishib. Qor hali yog'ardi, ammo zaifroq. Olov o'chgan edi, ammo ularga kerak emas edi — ularning issiqligi yetarli edi.

Diana birinchi qo'zg'aldi. U Komilning ortiga qaradi — u uxlab yotardi, yuzida tinchlik bor edi. U unga uzoq qaradi, keyin qo'lini cho'zdi va uning sochiga tegdi.

Komil uyg'ondi. U o'girildi va unga qaradi.

— Assalomu alaykum, — dedi Diana, ovozida mehribonlik zuhur edi.

— Valaykum assalom, — javob berdi Komil.

Ular bir-birlariga tabassum, muhabbat ila qarashdi. Va qaysidir, bir soniyada, qay biri birinchi harakatlanganini bilmasdan, yana bir-birlarini o'payotgan edilar.

Bu safar o'pish boshqacha edi — yumshoqroq, sekinroq, chuqurroq. Diana uning ustiga o'tirdi, emchaklar uning ko'kragiga bosildi. Komil ularni qo'llari bilan ushlab, uning orqasi bo'ylab silab, dunbalar ustiga qo'llarini qo'ydi.

Diana uning asbobini his qildi — yana qotib turarkan. U pastga qaradi va jilmaydi.