kiyim ostidan shakli ko'rinib turgan, ayollik zaminimga.

— Dilnoza, — u pichirladi. — Sen tayyormisan?

Men javob bermay, shunchaki bosh irg'ab qo'ydim.

Uning qo'llari mening oyoqlarim orasiga bordi. Barmoqlari ichki kiyimni chetga surdi. Keyin... keyin u mening nozik joyimga tegdi.

Men baqirib yubordim, lekin ovozimni kaftim bilan bosdim. Uning barmoqlari azoyimning namligimni his qildi. Oyoqlarim orasi shunchalik ho'l ediki, hatto o'zim ham hayratda qoldim.

— Tayyorsanu go‘zalim, — Karimxo‘ja iljayio‘ erkalab pichirladi. — Meni shunchalik xohlaysanmi?

— Ha, — entikib pichirlardim. — Ha, men seznj xohlayman.

Uning barmoqlari ichimga kirdi. Avval bir, keyin Ikki barmoq. Ular harakatlana boshladi, ichkariga, tashqariga. Mening mushaklarim ularni qisib oldi, men bu lazzatli erkalashdan ixtiyorsiz tebrandim. Mening emchaklarim havoda tebranardi, orqa sharlarim qaltirab turardi, o‘zim esa aqlimni yo'qotayotganimni his qildim.

Soat 11:59.

Bir daqiqa.

Karimxo‘ja barmoqlarini chiqardи. Men bir lahza yo'qotish hissini his qildim. Lekin u meni to'shakka yotqizdi — Anvar ikkimizning to'shagimizga. U mening tepamda turardi, va uning qo'llari kamarini yecha boshladi.

Bir lazda shimi tushdi. Men uning asbobini ko'rdim. U katta... Bu nusbiy qiyos harqalay men ko‘rgan yagona bo‘lgan Anvarnikidan kattaroq edi. Qalinroq va shafqatsizroq tuyulardi. Men bu ichimda bo‘lishini, juda xohlardim.

Karimxo‘ja ko‘p intiq qilmadi, mening oyoqlarimni ochdi. U tizzalarinmi orasini keng ochdi — juda keng. Keyin o'zini mening ustimga tashladi.

Quvuqlarim ostiga go‘shdor, qattiq narsa tegdi. Men nafasimni ichimda ushlab og‘riq hissidan aqlimni chalg‘itmoqchi bo‘lardim.

Soat o'n ikki.

Yangi yil.

Ohh.. ayni shu lahzada Karimxo‘janing azosi ichimga kirdi.

[Muallif izohi: Mastona siz tanqid qilasiz, lekin bu lahzani tasvirlash, erkak yozuvchi uchun juda qiyin. Ayol nimani his qiladi, men tushunmayman... Ammo men, nazariy bo‘lsa ham ayolning tanasi, uning hislari, uning ichki dunyosi haqida tasavvur qilishga harakat qilyabman.]

Mening og'zimdan tovush chiqmadi — lekin ichimda baqiriq bor edi. Uning Asbobi mening terimni cho‘zib ichimni maksimal to'ldirdi — to'liq, hech qanday bo'shliqsiz. Uning olati katta edi, men uning har bir santimetrini cho‘zilgan azoiyim bilan his qilardim.

Karimxo‘ja harakatlana boshladi. Avvaliga sekin ichkariga, tashqariga siljiy boshladi. Mening qinim bu notanish azonani ataydan qisib olardi, shunda har bir harakatda men zavqlanardim. Mening emchaklarim uning jundor ko'kragiga ishqalanardi, qotib qolgan, sezgir so‘rg‘ichlarim orqali tariflab bo‘lmas lazzat oqimini qabul qilardim.

— Dilnoza, — Karimxo‘ja labimdan o‘pib, sochlarimni silab hansirab pichirladi. — Sening jisming shunchalik qattiqki... Men buni hech kimda his qilmaganman.

Men javob bera olmadim. Lekin uni bu tarifidan xursand bo‘ldim, unga dargumon yoqaman, ham hafa bo‘ldim u boshqalar bilan ham bo‘lganini sezdirib qo‘ydi. Muhabbat va rashk... Labimni tishlab uning yelkalarini tirnardim. Tirnoqlarim uning terisiga botardi. U azoblanmadi aksincha, boshqaroq ovoz chiqardi, erkakning zavqlanish ovozi.

Uning harakatlari tezlashdi. Endi u birmuncha shafqatsiz, kuchli, qattiq qalb erkak bo‘lib gavdalandi. Uning olati mening tubimga urilardi, azoyim har bir zarba bilan azoblanib tebranardi. Men o'zimni yo'qotayotganimni his qildim.

Ichkarida — zalda — "Tabrik!" degan ovozlar eshitildi. Yangi yil keldi. Anvar va mehmonlar bayram qilayotgandi. Men... men uning to'shagida, uning eng yaqin do'stining ostida...

Ohh, mening nafsin.. bu gunoh edi. Lekin bu gunoh shunchalik shirinki, men uni, o‘z nafsimnj, jilovsiz shaxvatimni to'xtata olmadim.

Karimxo‘janing olati tez harakatlanardi. Mening azogimga urulib qarsak tovushlar chiqarardi, ho'l tovush, sharshara tovushi. Ohhh, shu lahzada men uyalardim, ammo to'xtata olmadim. Mening tanаm unga javob berardi — har bir zarba, har bir harakat menga zavq baxsh etardi.

Mening emchaklarim tebranib turardi, havoda erkin tebranardi. Karimxo‘janing qo'llari ularga tegdi. U ularni ushladi, bosdi, azob berib cho'qqilarni buradi, men ingrab yubordim — ovozimni bisdim, lekin ichimda baqiriq ko‘zyoshlarga aylanib sizib chiqar edi.

— Dilnozam farishtam, — u pichirladi. — Sen yaqinlashyapsanmi?

Men bosh irg'ab qo'ydim. Ha, men yaqinlashyapman. Mening ichimda nimadir to'planayotgandi — kuchli, qattiq, portlashga tayyor.

Uning olati yanada tez harakatlanardi. Qin devorlarim keskin torayib, uni qisib olardi, har bir qisish esa mo‘jizaviy tarzda meni yengillikka yaqinlashtirardi. Shu lahzada orqa sharlarim ham ritmga monand tebranardi, qulaylikni istab ixtiyorsiz oyoqlarim bilan sherigimning beliniga o'ralib oldim. Qastdan yoki ixtiyorsiz to‘lqinlari tasirida, men uni o'zimga tortdim yanada chuqur, yanada qattiq harakat qilishini istayotgandek.

Ohhh... keyin... keyin yakun boshlandi.

Mening ichimda hamma narsani yuvib ketadigan, kuchli to‘lqin xosil bo‘ldi. Sonlarim qaltiradi, ko‘kraklar qotdi, bir necha sonya men o'zimni yo'qotdim. Tovush chiqara olmadim — faqat bosh irg'ab, ko'zlarimni yumib, tuyush mumkin bo‘lgan eng ajoyib zavqni his qildim.

Karimxo‘ja ham yengillay boshladi, azosi ichimda qaltiradi, men uning issiq suyuqligini his qildim. Spermatozoidlarning kuchli oqimi ichimga to'kilayotgandi. Men buni his qilish bilan yana bir yangi zarbani boshdan o‘tqazayotgandim. Bir tugamssdan, ikkinchi marta, yanada kuchli.

Biz ikkalamiz ham o‘zimizcha qaltirab turardik — ikki tana, bir zavq.

Ichkarida bayram davom etardi. Anvar kulardi. Mehmonlar qo'shiq aytardi. Lekin hech kim bilmasdi yonlaridagi xonada nima sodir bo'lganini.

Karimxo‘ja chuqur bir bo‘sa olgach, mening ustimdan tushdi. Uning hayajoni qattiq, lekin xotirjan, meni esa negadir jilmayardim.

Biz bir-birimizga qaradik. So'z kerak emas, shunchaki termular edik.

Men uning nigohidan sezardim — bu oxirgi marta emas. Bu faqat boshlanishi... Uni quchoqlab oldim, ko‘ksiga yuzimni bosdim. Hozir... hozir men shunchaki to'shakda yotib, Anvarning uyida, uning to'shagida, Karimxo‘janing issiqligini his qilardim.

Yangi yil keldi.

Mening yangi gunohim bilan.


Tamom.


***

[Muallifning oxirgi izohi: Mastona, men bu hikoyani yozishda ayol qahramonning eng yashirin, eng xavfli his-tuyg'ularini ochishga harakat qildim. Bu oson bo'lmadi, chunki men erkakman, sizni siz kabi ayollarni to‘laqonli tushunmayman. Lekin adabiyot, sa'nat — bu boshqaning dunyosiga kirish. Umid qilamanki, o'quvchi qadirdon siz buni o‘qishda Dilnozaning qalbiga, uning lazzatiga kira olasiz]

***

P/S

U do'stlariga baxt tilab qadah ko'tarar ekan, xotini uning to'shagida, eng yaqin do'stining ostida ekanligini bilmasdi. Va Dilnoza... Dilnoza esa Karimning go‘zallikiga qarab turib, yangi yilning birinchi lazzatini totayotganini his qildi. Bu xiyonat lazzati edi. Jin ursin, bu asarni yozar ekanman Anvarga juda achindim.