tassavur etmagandi. Ammo qo'rquv tez orada qiziquvchanlik bilan almashdi.

— Tegib ko'r, — dedi Rustam, Sevaraning qo'lini o'z asbobiga yo'naltirdi.

Sevara ehtiyotkorlik bilan qo'lini uzatdi, olatni barmoqlari bilan ushlab oldi. U qattiq, Sevaraning qo'lida qaynoq edi. U olatni pastdan tepaga siqib ko'rdi — Rustam esa xirillab qo‘ydudi.

— Ohista, — dedi u, Sevaraning qo'lini o'z qo'li bilan yo‘naltrib to'g'ri harakatni o'rgatgan bo‘lib.

Sevaraning uyat hissi ancha chekinib, qo'li muntazam harakat qila boshladi — yuqoriga va pastga, yuqoriga va pastga. Rustamning nafasi asta-sekin o‘zgardi, uning yuzida zavq ko'rindi.

— Bas, — dedi u to'satdan, Sevaraning qo'lini ushlab oldi. — Endi men.

U Sevaraning tizzalarini kengaytirib, o'zini uning orasiga joylashtirdi. Uning quroli bokira ayol zaminiga tegdi — bu teginish ikkalasini ham titratib yubordi.

Rustam asta-sekin ichkariga kirgazdi. Sevaraning ko'zlari kengaydi, og'zi ochilib qoldi — u ichida nimanidir his qilardi, katta, qattiq, uning butun tanasini egallayotgan narsani, iffat pardalarini zararlayotgan.

— Og'riyaptimi? — so'radi Rustam.

U shu qadar, muhabbat bilan qaragan ediki, Sevara beixtiyor boshini chayqadi — yo'q. Aslida og'riq bor, ammo zavq ham bor edi.

Rustam o'z harakatini davom ettirdi, birgina qattiq urunish asbobini to'liq kirgizdi. Sevara og‘riqdan tirishdi, ammo lablarini tishlab ohista oh tortdi. Uning tanasi Rustamning tanasiga yopishib, to'liq birlashgan edi. Bir necha sonya, olat olinganda qon ham chiqdi. Sevara qaramadi, uning nigohi Rustamning yuzida, uning mamnun tabassumida edi.

— Endi men harakatlanyapman, — dedi Rustam, asbobini asta-sekin chiqarib, keyin qaytadan kirgizdi.

Sevara o'z tanasining har bir harakatni qabul qilayotganini his qilardi. Rustamning azosu uning jismida harakat qilardi — tashqariga, ichkariga, tashqariga, ichkariga. Har bir harakat Sevarada yangi his-tuyg'u uyg'otardi.

Rustam tezlikni asta-sekin oshirdi. Uning harakatlari qattiqroq, tezroq bo'lib bordi. Stolning o'zi ularning harakati ostida shivirlab, silkinardi. Sevaraning dirkillama siynalari tepaga va pastga harakatlanardi. Ular Rustamning har bir zarbasida silkinib ajoyib manzara hosil qilar edi.

Sevara o'z qo'llarini Rustamning yelka tomoniga o'tkazdi, uning qattiq, mushaklarga tirnoqlarini bosdi. Rustam harakatini tezlashtirdi — endi u deyarli shiddat bilan asbobini harakat qilardi.

Sevaraning tanasi, og‘riqdan, shiddatdan bir necha marta titrab ketdi, u o'zining eng chuqur his-tuyg'ularini boshdan kechirsada, ovozini chiqarmasdi. Uning ayollik bulog‘idan oqayotgan namlik, nim qizg‘ich tus olib, Rustamning kirishini yanada osonroq qilar shu bilan qonli jang manzarasini chizardi.

— Men... men... — deb pichirladi Sevara, ammo gapini tugata olmadi.

Uning tanasi to'satdan qattiq tortildi, keyin bo'shashdi — u eng yuqori nuqtaga yetdi. Uning qin mushaklari Rustamning asbobini qattiq qisdi, bu esa Rustamni o'z chegarasiga yetkazdi. U bir necha marta yana qattiq harakatlandi. So'ngra asbobi qin tubiga taqalib qoldi, uning ichidagi issiq suyuqlik Sevaraning ayollik zaminini sug‘ordi.

Ikkalasi ham bir necha daqiqa jimgina turdi — Rustamning asbobi hali ham Sevaraning ichida, ularning tanasi bir-biriga yopishgan, nafas, nafasga qo‘shilardi.

Derazadan shahar bayramni nishonlardi. Soat 23:45 edi — yangi yilgacha bor-yo'g'i 15 daqiqa. Archa chiroqlari ularni rang-barang nurda cho'mdirardi.

Rustam asbobini chiqardi va bir qadam orqaga qadam tashladi. Sevara stol chetida o'tirardi — uning tanasi hali ham titrayotgan, yuzida zavq va charchash ifodasi bor edi.

— Bu... bu nima... Men bok... biz endi? — pichirladi u, o‘z ichidan o‘tayotgan tuyg‘ularini, xovotirini, vaziyatni anglatishga urunib.

Rustam jilmaydi, ammo bu jilmayish avvalgidek iliq emas edi — bu jilmayishda hokimiyatning tantanasi zuhur edi.

— Bu senning yangi yil sovg'ang edi, Sevara, — dedi u yuzsizlarcha, marhamat ko‘rsatgan insondek kerilib, so‘ng o'z kiyimlarini yig'ishtirib, kiyinishni boshladi.

Sevara ham o'rnidan turdi, o'z kiyimlarini kiydi. Uning tanasi hali ham sezgir edi — har bir kiyim uning terisiga teganda u o'sha kechani eslab qaltirar edi.

Rustam o'z stolining tepasiga o'tirdi, sigaret chekdi.

— Sevara, — dedi u. — Bu kecha faqat bizning oramizda qoladi. Tushunyapsanmi?

Sevara boshini irg'adi. U tushundi. Bu na sevgi, na ishq edi. Bu hokimiyat va ehtiros, imkoniyat va foyda edi.

— Ha, Rustam aka, — dedi u va eshik tomon yurdi.

U eshik oldida to'xtadi va orqasiga qaradi. Rustam hali ham stolda o'tirardi, sigaret chekayotgan, va unga qarab turardi.

— Yangi yilingiz bilan, — dedi Sevara va eshikdan chiqdi.

Soat 00:00. Shahardan salutlar ovozi eshitildi. Rustam derazadan tashqariga qaradi va jilmayib qo'ydi.

Yangi yil boshlandi. Va u uchun bu yil juda qiziqarli bo'lishi aniq edi.

***

Tamom.

Muallifdan: Aziz o'quvchi sizda bazi savollar tug‘ulichi mumkin — Sevara yana o'sha ofisda ishlayaptimi? Rustam bilan ularning munosabatlari qanday davom etdi? Shu kabi savollarga javob sizning o‘z tassavuringizda.