Bugun kechqurun o‘zimni futbolga berib qo‘ydim. O‘yin qiziq bo‘lgani uchun ekranga mixlanib qoldim, match esa tungi birlarda tugadi. Uzimga kelib, charchoqni sezib, asta yotoqxonaga yo‘l oldim.

Eshikni ohista ochdim.

Xona yarim qorong‘i, faqat tokchadagi kichkina chiroq yumshoq nur taratar, xonaga iliqlik berib turardi. Ichkariga kirar ekanman, ko‘zim darrov unga tushdi.

Ayolim uxlab qolgan edi.

Ammo… ko‘rinishidan u meni kutgan — hatto juda tayyorlangan edi.

U chiroyli penyuarda yotar, yupqa mato ostidan tanasining nozik chizig‘i bilinib turardi. Rang ham, uslub ham buguni alohida qilish uchun tanlangandek. Yostiqqa yuzini qo‘ygan, lablarida esa mayin tabassumning izi qolgan edi. Atrof esa uning sevimli atirining shirin, ozgina jozibali hidi bilan to‘lib ketgan.

Bir lahza to‘xtab qoldim. Yuragimni issiq narsa bosib ketdi.

“Men futbol tomosha qilib o‘tirgan paytim u shu holatda meni kutgan bo‘lsa kerak…”

Shu fikrning o‘ziyoq ichimni titratib yubordi. Unga qarab turarkanman, ichimda birdan ehtiros emas, avvalo mehr, minnatdorlik, qadr degan tuyg‘ular uyg‘ondi.

U qanchalik chiroyli, qanchalik o‘ziga xos bo‘lsa — shuncha sokin yotar edi.

Yoniga yaqinlashdim, karavotning chetiga ohista o‘tirdim. Shunda u biroz qimirlab, yengilgina nafas oldi. Sochlari yelkasiga to‘kilib, yuziga tushgan bir-ikki tutamni asta surib qo‘ydim. Shu teginishning o‘ziyoq unga iliqlik bergandek, u sekinroq nafas ola boshladi.

Uning yoniga qarab, ichimdan shunday o‘yladim:

“Men bugun seni kutdirib qo‘ydim… ammo sen baribir meni mana shu tarzda kutgansan.”

Bu holning o‘ziyoq barcha charchoqlarni, hatto o‘yindagi butun kayfiyatni unutdirib yubordi. Ichimda unga bo‘lgan ehtiros asta uyg‘ona boshladi — lekin shoshilishsiz, sokin, ichdan keladigan kuchli bir oqim singari.

Qo‘limni uning bilagiga qo‘ydim. Tanasidan kelayotgan issiqlik qo‘limga darrov o‘tib, vujudimni junbushga keltirdi.

Bu kecha hali boshlanmagan edi…
Lekin uning yonida o‘tirganimning o‘ziyoq men uchun kechaning eng kuchli lahzasi edi.
Asta badaniga termulib turdim chiroyli qomad chiroyli penyuarda vijdonim qiynala boshladi shu goʻzallikni futboʻlga almashtirdimmi deb.
Keyin asta oyoq tomoniga tushdim. Oyoq uchudan asta oʻpib tepaga qaram yurdin. Tizzasidan tepasiga chiqqanimda esa sonining ichki tarafidan asta tilim bilan yaladim shunda ayolim asta qoʻzgʻala boshladi unga yoqayotgani bilanardi. Men davom etardardim. Yuqorilab yana pastlab yalardim, keyin ichkiyim ustuga yaqinlashdim ajib hid kelardi chuqur nafas olib hidladim soʻng asta chiqardim nafasim ayolimning amining ustuga ufurildi bunda ayllimdan judayam rohatlanib ketdi. Yana takrorladim. Bu ishni unga yoqardi. Biroz toʻxtadim asta ich kiyimini yechdim. Keyin sekin yaqinlashib amidan oʻpishni boshladim xotinim belini koʻtarib roxatlanardi. Ajoyib tam labimdan oʻtib tilimga tushdi vo ajobo buncha shirin va tilimni chiqarim yalab koʻrdim juda shirin davom etirdim xotinim roxatdan ovozlari chiqa boshladi
-ox jonim mazza!
Men toxtamas edim. Xotinim belini koʻtarib roxatdan baqirar edi. Men tilimni chuqurroq tiqishga harakat qilardim. Xotim belini tepaga pastga harakatlantirar edi. Men tushundim boʻshanishga yaqinlashayotgan edi. Men ritimni tezlashtirdim tilimni tez va chuqurroq aylantirar edim. Xotinim ox-voxlari tezlashar balandlashar edi va birdan belini baland koʻtardi-yu pastga tashladi. Xansirab ketgan edi huddi suv tagida soatlab qolib ketgan odam kabi nafas olar edi. Koʻzini oʻchin menga qaradi
-Nima qildingiz ? Deya jilmaydi