u orqasidan yaqinlashib, qo'llarini beliga o'rab quchoqlab, kimono ustidan dumbalarni ushlar, barmoqlari sonlar orasiga yo‘l izlab qolardi.

Aiko orqasiga suyanardi, boshini Sanjarning yelkasiga qo'yardi. Sanjar ikkinchi qo'li bilan kimonini ochib, sevimli anorlarni topardi — ularni ushlab, siqardi, tugmachalarini burab, ozor berardi.

— Sanjar-san... — Aiko shivirlardi.

U qo'lini orqaga cho'zib, Sanjarning allaqachon qotib qolgan asbobini topardi. Yukata orqasidan ushlab, barmoqlar bilan o‘ziga chorlar edi.

Sanjar uni devorga burib qo'yardi, kimononi butunlay ochib tashlar edi. Aiko yuzini devorga bosardi, qo'llarini devorga tirar edi. Orqasi ochiq, dumaloq, sharsimon, egilganda, son oralig'idan ariqchasi ko'rinardi.

Sanjar tizzaga cho'kardi, sharlarnk ikki qo'li bilan ajratardi. Go‘zal pushti, chiziqchaga yaqindan qarardi, nafasi issiq tegardi.

Aiko qaltirab ketardi.

Sanjar tilini chiqarib, bir marta yalardi — pastdan yuqoriga. Shu lahzadagi Aikoning bir zumlik zavqini ko‘rish yetarli. U o'rnidan turardi, yukatadan asbobni chiqarardi. Uni sonlar orasiga qo'yardi, biroz ishqalardi. Keyin sekin surardi.

Aiko qisqa ovoz chiqardi, lekin bo'g'iq, ichkariga yutilgan. Sanjar asta-sekin kirardi, qinning torzigi, issiqkigi sezilardi. Yarim yo'lda to'xtab, tortib chiqarardi, qayta kirardi.

— Motto... motto... — Aiko devorga nimadir deyardi.

Sanjar to'liq kirardi, yumshoa sharlariga tegguncha. Keyin harakatni boshlardi — chiqib-kirib, sekin, ritmik. Bir qo'li bilan Aikoning belini, ikkinchi qo'li bilan ko‘krakni ushlardi.

Aiko yuzini devorga qattiq bosardi, ovoz chiqarmay turishga harakat qilardi, lekin har safar Sanjar chuqur surganda, qisqa nola sizib chiqardi.

"a... a... a..."

Sanjar sur'atini oshirardi. Asbob tez-tez urular, sharlar tebranardi, ko‘kraklar Sanjarning qo'lida sakrardi.

— Hayaku... — Aiko shivirlardi, nimadir so'rardi.

Sanjar tushunmasdi, lekin his qilardi. U ko‘kraklarni qo'yib yubordi, ikki qo'li bilan Aikoning sonlarini mahkam ushlab olardi. Keyin butun kuchi bilan sura boshladi — tezroq, qattiqroq, chuqurroq...

Aiko boshini devorga tirardi, og'zi ochiq, tovushi chiqmas edi. Doyimgidek qin asbobni qisqa boshlardi, tanalari taranglashib ketardi.

Sanjar yana bir necha marta chuqur sho‘ng‘ir so‘ng to'xtardi — asbob ichkariga urug'lik otar, qinni to'ldirardi. So‘ng pastga egilib Aikoning orqasiga suyanib qolardi, ikkalasi ham devorga yopishib turardilar.

Asbob asta chiqib ketdi, urug'lik tumorchadan oqib, oyoqlariga tushardi.

***

Boshqa kechasi Aiko boshlardi. U sezdirmay kirib, oshig‘ini futonda yotganini ko‘rardi. Asta yoniga kelardi, bir muddat uni tomosha qilib o‘tirar, uning bir maromlik hurragi eshitib jilmayib qo‘yardi. Uyqudagi Sanjar har kungidanham suyukli ko‘rinib ketardi. Aiko o‘ziga hos nimadir qilishni istab Sanjarning kiyimini yechardi, ko‘z o‘ngida uxlab yotgan asbobni ko‘radi — yumshoq, kichik.

Aiko egilib, uni og'ziga olardi.

Sanjar seskanib ko'zlarini ochardi, nafsi qisiladi, hayrat bilan Aikoga termuladi. Aiko pastda, boshi harakatlanar edi — yuqoriga, pastga. Asbob og'zida kattalashar, qattiqroq bo‘lib borardi.

Sanjar qo'lini Aikoning boshiga qo'yardi, sochlari orasidan barmoqlarini o'tkazardi, pastga bisardi. Aiko asbobni chuqurroq olardi, bo'g'ziga tegguncha, ko'zlari yoshlangunchad.

— Aiko... — Sanjar shivirlardi.

U asbobni og'zidan chiqarardi, so'ngra tili bilan atrofini yalardi. Keyin qayta og'ziga olardi, boshni tezroq harakatlantirardi.

Sanjar qo‘zg‘olganini sezib o‘zini tura olmasdi. U Aikoning boshini ushlab, asbobni og'zida suraradi. Aiko ruxsat berardi, hatto chuqurroq olardi, bo'g'ilib yuborgancha ham to'xtamasdi.

Sanjar urug'lik kelayotganini his qilardi, lekin to'xtamasdi. Aikoning boshini orqaga tortardi, asbob og'zidan chiqardi — tarang, qizargan. Aiko qo‘lda davom etradi, yuqoriga pastga, yuqoriga pastga. Bu bo‘shalib, Sanjar unga minnatdor, jilmayib qarab qo‘yguncha davom etardi.

Aiko o‘rnidan qo‘zg‘ar, ammo Sanjar uning bilagidan ushlardi. Aiko ''Yanam?'' degandek quvlik bilan qarar, lekin etirozsiz yechinardi.

— Yotgin, — deyardi.

Aiko orqasiga yotar edi, oyoqlarini ochardi. Sanjar uning ustiga o'tirar, bir oyog'ini yelkasiga qo'yardi — Aikoning gavdasi bukilardi, son orasu to'liq ochilardi.

Sanjar asbobni ichkariga surar edi. Bu pozitsiyada asbob juda chuqur kirar, Aikoning eng tubigacha tegardi. Sanjar asta s'uratni oshira boshlardi, Aikoning oyog'i yelkasida sakrardi.

— Sugoi... sugoi... — Aiko takrorlardi.

Emchaklar Sanjarning ko'zlari oldida tebranardi. U bir qo'li bilan bittasini ushlab, siqib, qo‘yar edi.

Aiko holatni o‘zgartrib, boshqa oyog'ini ham ko'tarardi. Endi ikkala oyog'i Sanjarning elkalari ustida. Gavdasi to'liq bukilgan, sonlar orasidan Sanjarning asbobi kirib-chiqayotgani aniq ko'rinar edi.

Sanjar yanada sur'atni oshirardi.

— Mata iku... mata... — Aiko ingrab qo‘yar edi.

Tanasi tortilardi, asbobni qisardi. Sanjar ham asbobni ichkariga to'liq surib, to'xtar, urug'lik oqib kirardi, Aikoning hovonchasini to'ldirardi.

Aiko oyoqlarini Sanjarning beliga o'rardi, uni ichkariga bosar, asbob qimirlamasligini xohlar edi.

Ular shunday qotib qolar edi.

***

Ohirgi kecha eng go‘zal kecha, munosabatlar barcha chegaralarni kesib o‘tgan lahzada, qalblardagi pinxoniy istaklar hohishga aylangan kuni edi... O‘sha kun Sanjar Aikoni ortiga ag'darilishini so‘ragan edi. U qo'llariga va tizzalariga tayanib, dunbasini yuqoriga ko'tarilgan holda, to‘rt oyoqda turardi.

Bu holatda hammasi ochiq edi. Sanjar orqasida tiz cho'kkan holda yaqindan qaradi. Aikoning aziz yerlarini so‘ngi kechada eslab qolmoqchi edi. Uning dunbasi oppoq, sharsimon. Son orasidagi azosi esa och pushti. Undan yuqorida analning teshigi, kichik qoramtir tusda.

Sanjar bir barmoqni sonlar orasiga, ikkinchi barmoqni anal teshikga surdi. Aiko gavdasi oldinga egildi, boshi pastga tushdi.

— Chotto... soko dame... — deyardi, lekin tanasi rizolik berardi.

Sanjar barmoqlarni bir vaqtda ikkala teshikda harakatlantirdi. Aikoning nafasi ko'tarilib, orqasiga qarardi. Borgan sayin barmoqlar soni ko‘patib, ritimi tezlashdi, qo‘pollashdi. Aiko ortiq bardosh berolmay gavdasini oldinga tortdi. Ammo u ozod bo‘lolmay chinqrib yubordi. Sanjar barmoqlarni chiqarib oldi. Aikoning yuzida bir lahzalik g‘azab zuhur bo‘ldi. U anal sohasidagi qo‘pol harakatdan qattiq ozorlanganini namoyish qildi. Ko‘zlarini yoshlandi.

Sanjar berilib ketib, haddidan oshganini sezib undan uzur so‘ramoqchi bo‘ldi. Anal yaqinlik qilgisi kelgani aytdi. Biroq Aiko hafa bo‘lgan, teskari qarab ko‘z yosh to‘kib arazlab o‘tirardi.

Sanjar foydasi yo‘qligini tushundi, Aiko u uchun kutilmagan sovg‘a bo‘lgan edi. Lekin hammasi bunday tugashi... U afsus qilgancha, bir ikki qultum sake ichdiyu futonga yotdi, ko‘zlarini yumdi. Orafan bir daqiqa o‘tmadi. Aiko uning ustiga o'tirdi. U quvonchini yashirmay unga qaradi, Aikoning ko‘zlari nam, biroq labida tabassum bor. Sanjar uni yuzini