erkalab siladi. Aiko egilib uni o‘pib qo‘yar ekan, shivirlab so‘zladi:

''Mendan yomon xotiralar olib qaytma!''

Ular bir necha bo‘salar almashinuvidan keyin, bir birlaridan xafa emasliklarini his qilishdi. So‘ng Aiko yana qotib ulgurgan asbobni o‘ziga to‘g‘irladi, bu safar bishqa teshikka. Asbob analning teshigiga to'g'rilandi. Sanjar ko'zlarini katta ochdi.

— Aiko, bu...

U labiga barmoq qo'ydi, shivirladi:

— Shizukani...

Asta pastga tushdi. Asbobning uchi teshikka tegdi — torroq, qattiqroq. Aiko yuzini burishtirib, sekin davom etdi.

Sanjar qo'llarini Aikoning sonlariga qo'ydi, lekin pastga bosmadi. Aiko o'zi boshqarardi — oz-ozdan, to'xtab-to'xtab.

Bu og'riqli edi, lekin u to'xtamadi. Yarim yo'lda to'xtab, nafas oldi. Sanjar pastdan qarardi — asbobning yarmi teshigida, Aikoning yuzi og'riqdan hiralashgan, lekin ko'zlarida boshqa narsa bor edi — qat'iyat, istak.

U oxirgacha tushdi. Asbob to'liq kirdi. Aiko og'zini ochib, tovush chiqarmadi, faqat havo so'rildi.

Bir lahza qimirlamadi. Keyin asta ko'tarila boshladi, og'riqda ehtiyotkorlikda. Sanjar yordam qildi, ko'tardi keyin yana asta tushirdi.

Bu eng sekin yaqinlik edi. Har bir harakat daqiqalar olardi. Lekin G'alati zavq bor edi — Aikoning teshigu juda tor edi, asbobni qattiq qisardi.

Vaqt o'tishi bilan Aiko tezlasha boshladi. Og'riq kamaydi, zavq ko'paydi. Uning tovushi nolalarga, keyin balandroq, lazzat tovushlariga o‘zgarib birdi.

Sanjar ham his qilardi — bu boshqacha edi. U qo'llarini Aikoning beliga qo'yib, pastdan ehtiyotkorlik bilan, lekin qat'iy itarib birardi.

— Aa... soko... ii... — Aiko shivirlardi.

U tanasini orqaga egilib, ko‘kraklarini oldinga chiqardi. Sanjar bir qo'lini cho'zib, siyladi, o‘ynadi.

Aiko yana cho'qqiga yetayotgan edi. Uning yo‘g‘on ichak devirlari asbobni qattiq qisdi, tanasi titrab ketdi.

Sanjar esa, o‘z cho‘qqilarini topguncha bir necha daqiqa ishlashda davom etdi. U bir qo'li bilan Aikoning dunbasi, ikkinchi qo'li bilan jinsiy azosi ushlab, ikkala joydan zavq berardi.

— Ikitai... issyoni ikitai... — Aiko ingrab qo‘yardi.

Sanjarning urug'lik narmal bo‘lmagan joyga otildi. So‘ng Aiko ustiga yiqildi. Ular ikkalasi ham juda charchagan edi.

Asbob chiqib ketganda, urug'lning oz qismi Aikoning teshigi labida osilib turardi

***

Ikki hafta oxiri edi bu kecha. Sanjar ketishga tayyor edi. U biletini band qilgan, sumkasini yig'ishtirgan edi. Oxirgi tongi nonushta, Aiko taomlarni keltirdi. Ular ikkalasi ham hech narsa demadi.

Ular oxirgi marta birga bo'lishdi. Bu safar jinsiy yaqinlij emas ruhiy yaqinlik. Sanjar Aikoni quchoqlab, yotdi. Aiko esa uni yonida unsiz ko‘z yosh to‘kdi. Ular bir necha soat birga yotdilar.

So‘ng Sanjar chiqib ketdi. Aiko eshik yonida turib, ta'zim qildi. Sanjar so‘ngi so'zni aytdi:

"Men bilan ket!''

Aiko bosh chayqadi.

Sanjar Toshkentga qaytib, hayotiga qaytdi. Lekin u o'sha kechalar haqida unutolmadi. Kiotoda u nafaqat me'morlikni, balki o'z tanasining tilini, boshqaning tanasining javobini topdi.

U Aikoni bishqa ko'rmadi. Lekin har safar u loyiha ustida ishlayotganida, tatami hidi, shoji oynasidan tushgan yorug'lik, kimononing ochilishi esiga tushardi.

U bilardi — ba'zi sayohatlar nafaqat joylarni, balki tanalarni ham kashf qiladi.