qaytib keldi. U xalat kiygan edi — yupqa, oq rangli. Ostida esa... ostida esa faqat ichki kiyimlari.

U menga yaqinlashdi, ko'zlari istak bilan to'lgan.

— Jiyan, tayyor bo'lsangiz... — dedi u, ovozi past va qo'zg'atuvchi ohangda.

Men o'rnimdan turdim. Yuragim ko'kragimdan chiqib ketayotgandek tuyuldi.

— Opa, men... men tayyor emasman, — dedim to'satdan.

Nigora biroz hayratda qoldi.

— Nimaga, jiyan?

— Men sizni... sizni shunday emas... — dedim, biroz hayajondan dovdirab.

U tabassum qildi, keyin esa boshini chayqadi.

— O‘g‘il bolasizu, jiyan. Namuncha hayajonlanasiz? O‘zim, rozi bo‘lyabman...

Men tushundim. Nigora uchun hissiy yaqinlik ahmayatsiz narsa. Jismoniy yaqinlik esa... Bu allaqachon u uchun oddiy ish edi.

— Xo'p, opa, — dedim men.

Men hayolan barcha fantazyalarimni bir xotirlab oldimda, hayajonimni bosishga urunib, unga yaqinlashdim. Qo‘llarimni uning beliga qo‘ydim, u shuni kutayotgandek chuqur nafas oldi. Tajribali erkakday ko‘rinishga harakat qildim, garchi bu unchalik o‘xshamayotgan bo‘lsada.

Men boshimni uning bo'yniga yaqinlashtirdim. Terisi mayin, issiq edi. Men lablarimni uning bo'yniga bosib, engil o'pa boshladim. Nigoraning ko‘zlari shaxvatdan yonib ingrab qo‘ydi.

— Jiyan... shunday davom etaveringlar... — pichirladi u.

Men davom etdim. Bo'ynidan pastroq tushdim — yelkasiga, keyin esa... keyin esa xalatni sekin yechib, ko'kragiga yetdim.

Uning ko'kragi katta emas, lekin shaklli edi. Anorlarday go'zal, to'la. Men qo'llarimni ko'kragiga qo'ydim, sekin siqib, his qildim — qanday mayin, qanday issiq.

Nigora boshini orqaga tashladi, ko'zlari yumildi.

— Jiyan... davom eting... — dedi u, ovozi titragancha.

Men ko'kragini o'pdim — ehtiyotkorlik bilan, lekin ishtiyoq bilan. So'ng uchini tilim bilan qimirlattim. Nigora yanada qattiqroq ingrab yubordi.

— Jiyan, tezroq... tezroq... — dedi u, nafasi qisilgancha.

Men uni divanga yo'naltirdim. U o'tirdi, men esa oldida tiz cho'kdim. Xalatini to'liq yechib tashladim. Endi u faqat ichki kiyimlarida edi — qora rangli, nozik to‘rli.

Men uning oyoqlariga qo'llarimni qo'ydim va yuqoriga, sonlariga qarab harakatlantira boshladim. Nigora nafasini ushlab turardi.

— Ohh, jiyan, siz romantik ekansiz. — pichirladi u.

Bu e'tirofi menga yanada dadillik berdi. Ichki kiyimini sekin yechib, uni to'liq yalang'och qildim. Endi u mening oldimda — zarracha uyat hissini tuymay, qip yalong‘och turardi.

Uning tanasi go'zal edi. To'la emas, ozg‘in ham, lekin ayolona shakllangan, dumaloq sonlar, mayin qorin, va... va sonlar orasidagi narsa.

Men turdim va o'z kiyimlarimni yecha boshladim. Nigora ko'zlari ishtiyoq bilan meni kuzatib o‘tirdi.

Tez ko'ylagimni yechdim, keyin shimim. Endi men ham deyarli yalang'och edim. Nigoraning ko'zlari mening qo‘tog‘imga tushdi. Qo‘tog‘im allaqachon qotib, tayyor turardi.

— Hali bunday joyga kirmagan a?

U sonlari orasiga ishora qildi. Men unga qarab, qarayolmay bosh chaqyqadim. U kulib qo‘ydi. Tajribasiz ekanligimni juda yaxshi bigani uchun, menga uztozlik qilayotganini tushundim.

— Jiyan, keling... — dedi u, qo'llarini uzatib, quvlik bilan jilmayib — bokiralikizni olamiz.

Men uning so‘z o‘yin hazilini tushunib yoniga bordim. U meni o'ziga tortdi, qo'llarini mening yelkalarimga qo'ydi.

— Jiyan, meni... meni orqadan qiling, qulayroq bo‘ladi. — pichirladi u.

Men tushundim. Nigora do'g'ayib bukildi, qo'llarini divanga tayadi. Orqasi to'liq ochiq, amining pusti lablarini biroz namligi ham ko'zga ko'rinib ketdi.

Men uning orqasida turardim, qo‘tog‘imni qo'limga olib, sonlar orasiga yaqinlashtirdim. Nigora nafasini ushlab turdi.

Men sekin, ehtiyotkorlik bilan kiritdim. Nigora ingrab yubordi, yo‘q bu og‘riqdan emas, shunchaki zavq ifodasi edi.

— Jiyan... davom eting... — dedi u.

Men sekin ritmda, harakatni boshladim. Qo‘tog‘im oson kirib chiqardi. Nigoraning am ichi nam, devirlari mayin edi.

— Jiyan... tezroq... — dedi u bir muncha vaqtdan keyin.

Men tezlashtirdim. Harakatlar yanada qattiqroq, tezroq bo'ldi. Nigora tovushini ko'tarmaslikka harakat qilardi, lekin ingroqlari eshitilar edi. Lekin baribir meni tezligimga qoniqmagandek, bir qo‘lini sonlar orasiga solib, amini siypalardi.

— Jiyan, shunday... ohh, siz zo‘rsiz... — takrorlab memg ishtiyoq berib turardi.

Men uning ko'kragidan ushadim — emchaklarini qo'llarimda his qildim. Bu tana mo‘jizasi — ko‘krak uchlari qattiq bo'lib ketgan edi

— Jiyan... men... men yaqinlashdim... — dedi Nigora, ovozi titragancha, qo‘llarini ami ustida tez o‘ynatar ekan.

Men ham davom etdim, harakatlarimni yanada tezlashtirdim. Nigora to'satdan titrab ketdi, tanasi qotib qoldi.

— Jiyan!!! — qichqirdi u.

Men uning amining ichi qanday qisilayotganini his qildim.

Bir necha sekunddan keyin men ham o'zimni tuta olmadim. Hislar ko'tarildi, tolqinlab, keyin esa...

Men uning ichidan chiqib, beliga tushirdim. Issiq suyuqlik uning orqasiga sаchradi.

Biz ikkalamiz ham nafas oldik — chuqur, charchagan.

Nigora sekin o'girilib, menga qaradi. Yuzida tabassum bor edi.

— Jiyan, siz... siz juda yaxshi uddaladingiz, — dedi u.

Men ham tabassum qildim.

— Rahmat, opa.

Biz biroz jim turdik, keyin esa Nigora gapirdi:

— Jiyan, yuvinishimiz kerak. Keling, hammomga boramiz.

Biz hammomga yurdik. Nigora vannani to'ldirdi — iliq suv. Biz birga tushdik.

Suvda biz bir-birimizni yuvdik. Nigora mening qo‘tog‘imni yuvib turganida, u yana qotib qoldi.

— Jiyan, yana hohlaysizmi? — so'radi u, kulimsirab.

— Ha, opa, — dedim men, iymanib.

U suvda menga o'girildi, sonlarini mening beliga o'rab oldi. Men uni ko'tardim, va u o'zini pastga tushirdi. Qo‘tog‘im judayam qulay xolatda yana amchasiga kirdi.

Vannada biz yana bir bor yaqinlashdik — sekinroq.

Ammmo his-tuyg'ular yanada chuqurroq edi. U endi o‘zini bir foxishadek tutmadi, biroz tuyg‘ularini ochib, ruhan yaqinlak qildi. Bu umuman boshqa daraja edi.

Biz... suv atrofimizga sachrayotgan, Nigoraning ingraq ovozlari hammomda aks-sado berayotgan, ajib manzar edi.

— Jiyan... jiyan... — takrorlab turdi u, tanasi tebranib.

Men uni qattiqroq ushdim, harakatlarimni tezlashtirdim. Nigora yana titrab ketdi.

— Jiyan, men... yana... — dedi u, yana cho'qqiga chiqdi.

Men ham bir necha daqiqadan keyin butkul taslim bo'ldim. Bu safar ichida, suvda.

Biz biroz suvda shunday turdik, keyin esa chiqib, artindik.

***

Biz kiyindik. Nigora yana o'sha professional tabassum bilan menga qaradi.

— Jiyan, vaqt bo'ldi. Menga do'konga qaytishim kerak. Boshlig'im kutayotgan bo'lishi mumkin, — dedi u.

Men tushundim. Bu voqea tugadi.

— Opa, rahmat... bu juda ajoyib edi, — dedim men.

— Men ham, his qildim. Siz juda yaxshi yigit ekansiz, — dedi u va men yoniga keldi. U yonog'imdan o'pdi — engil, mehribonlik bilan.

Biz uydan chiqdik. Nigora do'koniga, men esa o'z ishimga qaytdim.

Amakim meni kutib turardi.

— Qayerda edingsan, Javohir? — so'radi u.
— Shunchaki sayr qilaman, amaki — dedim.