Qorli kecha...


Laylo ko'zlarini ochganida, derazadan tashqarida qor yog'ayotganini ko'rdi. Oq parchalar osmondan sekin-asta tushib, shahar ko'chalarini oppoq gilam bilan qoplayotgan edi. U yotog'ida yotib, ko'rpani bo'yniga tortdi va Botir haqida o'yladi. Bugun Yangi Yil kechasi — ular birinchi marta bu bayramni birga nishonlashga kelishib olishgan

U o'rnidan turib garderob oynasida o‘z aksini ko'rdi. O'n olti yoshli qiz — tanasi yosh, chiroyli, yuzidagi bolalarcha nazokat hali ketmagan, lekin tunlardagi shahvoniy suhbatlar sabab, ko'zlarida ayollik hislatlari allaqachon uyg'ongan.

U oshxonada oyisiga biroz qarashganini inobatga olmasa, deyarli kun bo‘yi xonasidan chiqmadi, kechka egniga nima kiyish, sochini qanday turmaklash, haqida bosh qotirdi. O‘z chiroyiga qoniqmay, yuziga necha bora upa chaplaganini aytmasa ham bo‘ladi.

Hash-pash deguncha qosh qoraydi. U kiyinishga kirishdi: issiq sviter, qalin palto, sharf. U kiyinardiyu, lekin hayolida, Botir bilan oxirgi haftalardagi suhbatlari aylanardi. Botir uni ishontirgandi, nomusga teginmay jinsiy yaqinlik qilishga... U hamon ikkilanardi, — Yo‘q desa, Botirdek yigit undan sovib ketishi mumkin, ha desachi?

Bu haqida o‘ylar ekan, Iichida boshqacha tuyg‘ularni his qildi — go'yo bu kecha oddiy bayram kechasi emas, balki umrida unutilmas lahza bo'ladigandek.

O‘ylarini buzub telefon jiringladi. Raqamga qaradi — Botir.

— Tayyor bo'ldingmi? — ovozi yosh, lekin qat'iy edi.

— Ha, Botir aka, — dedi Laylo, uning yoshi kattaroq bo'lganiga hurmat ko'rsatib. — Bir oz kuting, tushaman.

U telefonda eshitgan ovozdan uyat va zavqlanish tuyg'usi bir vaqtda yuzida aks etdi. Botir bilan tanishganiga to'rt oy bo'lgan edi — ular birinchi do'stlashdilar keyin esa sevgi. Botir bir yosh katta edi, lekin tengdoshlar qatorida maktabni bir yilda tamomlagan edilar. Yoshi kichiklar bilan o‘qigan Botir sinfdoshlar orasida jismoniy jihatdan tez ko‘rinib qolgan, bu farq esa qizlarni o'ziga tortardi. Uning kuchli qo'llari, xotirjam tabasumi, ko'zlaridagi yashirin olov — bularning barchasi Layloni aqldan ayrgan edi.

Laylo, oyisiga eski ertagini aytib dugonalar bilan uchrashib kelishini baxona qilib ko'chaga chiqdi. Qor yog'ayotgan edi, havo sovuq — nafas olsang, oq bug' chiqardi. U Botirni kutayotgan joyga yetib bordi. U allaqachon u yerda edi — qora qalin kurtka kiygan, qo'llarida doyimgidek bilak mushuklarini mustahkamlaydigan cho‘ntak trinajor anjomi, u qo‘ldan bu qo‘liga olib yengi soyasida o‘ynab turardi. Yuzida esa beqiyos tabassum bor edi.

— Kelding-a, atayin kuttrib? — dedi u va Layloning qo'lini ushlab oldi.

Laylo uning qo'lining issiqligini his qildi, yuragida nimagadir hayajondan dukurllab ketdi. Ular birgalikda shahar markaziga yo'l olishdi — u yerda katta archa o'rnatilgan va minglab odamlar Yangi Yilni kutish uchun to'planishgan edi.

***

Shahardagi markaziy maydon odamlar bilan to'lib-toshgan. Musiqa jaranglayotgan, bolalar kulishayotgan, kattalar kichiklarga havaslanib tabassum qilishayotgan edi. Katta archa chirog'lar bilan bezatilgan va uning atrofida rangli mushaklar o'rnatilgan edi. Havo sovuq edi, lekin odamlarning issiq qonligi, bayramona kayfiyat, kutish hayajoni — bularning barchasi atmosferani iliq qilib ko'rsatardi.

Laylo va Botir olomonga aralashib ketishdi. Ular qo'l ushlashib yurardi va vaqti-vaqti bilan bir-birlariga qarashib jilmayishardi. Laylo Botirning yonida o'zini xavfsiz his qilardi — uning kuchli yelkasi, qat'iy yurishi, unga hurmat va mehr bilan qarayotgan ko'zlari, atrofdagilarni xavas bilan ularga qarab qo‘yishi, bularning barchasi qizni yanada baxtli qilardi.

Botirga qarab oldi, u jilmayib qo‘ydi. Shu jilmayishi, uni yanada suyukli ko‘rsatdi. Hozirgi dam, u Botir uchun hamma narsaga toyyor ekanligini his qildi... U Botirni qo‘llariga qattiqroq yopishdi. Botir yana jilmayib qaradi. Bir necha sonya, Layloning hayollari quyuqlashdi, ichida boshqa his paydo bo‘ldi. U yana tungi suhbatlar tasiriga tushdi. U Botirning tanasi qanday ko'rinishini tasavvur qildi — u hali uni ko'rmagan edi. Ular o'pishishgan, bir-birlarini quchoqlashgan, lekin bundan uyog‘iga o‘tishmagan edi. Lekin tunov kuni, tunda suhbatlar qizib ketgandi, Botir qizlik pardasiga tegay aloqa qilish taklifini berdi. Orqaga yaqinlik qilish, Laylo yo‘q demadi, ammo ho‘p ham demagandi, shunga qaramay Bitir buni rizolik o‘rnida qabul qilib, bazi rejalar bilan o‘rtoqlashgan bo‘ldi. Laylo o‘ylardi, Botir uni shunchaki bu kecha uni taklif qilmagan... U Botirga qarab oldi, yo‘q unda bu niyatiga olib boradigan hech qanday harakat bo‘lmadi... Balki hozircha. Lekin Laylo bilardi bu kecha nimadir o'zgarishi mumkin.

Soat yarim tunga yaqinlashmoqda edi. Odamlar archa yonida sanashni kutishayotgan edi. Botir Layloni belidan yengil quchib olgandi.Nima bo‘ldi? Laylo birdan tuyg‘ularini tizgini yo‘qotdi, u egildiyu Botirning qulog'iga pichirladi:

— Keling, bir oz nariroqqa o'tamiz, — dedi u. — Men siz bilan yolg'iz qolishim kerak.

Botir unga qaradi. Uning ko'zlarida savol bor edi, lekin savoldan ko'ra — qiziquvchanlik va yana boshqa boshqa tuyg‘ular uchquni. U bosh irg'ab, Layloning qo'lini mahkam ushlab, olomondan uzoqlasha boshladi.

Ular archa orqasiga o'tishdi — u yerda qor bosgan butalik bor edi. Bu joy qorong'u, insonlar ko‘zidan yashrin, lekin musiqa va odamlarning ovozi eshitilib turardi. Laylo Botirga qaradi va yuragining tez urganini his qildi.

— Botir aka, — dedi u va ovozi titrargan. — Men xaligi aytganizga roziman...

Botir ortiqcha so‘zsiz qizga yaqinlashdi. U Layloning yuziga qo'lini qo'ydi va uning sovuqdan qizargan yonoqlarini sezdi. Keyin u uni o'pdi — chuqur, ehtirosga boy o'pish. Laylo ko'zlarini yumdi va Botirning lablarini o'z lablarida his qildi. Bu o'pish avvalgidan boshqacha edi — bu o'pishda talab, ishtiyoq bor edi.

***

(Muallif: Men bu satrlarni yozayotgan paytda, yuragim tez ura boshladi, so‘z topolmay o‘ylanib qoldim. Chunki men Layloning his-tuyg'ularini tasvirlashga harakat qilyapman. Rosti men uchun juda g‘alati, yosh qizning birinchi marta o'zini to'liq ayol his qilgan lahzasi. Bu tasvirda men erkak yozuvchi sifatida bayon qilishim, ayol dunyosiga kirib borishim, uning ichki kechinmalarini anglashim kerak... Mastona siz mavzu berasizu, uyog‘ini o‘ylamaysiz.)

***

Laylo Botirning qo'llarini o'z tanasida his qildi — ular issiq edi, ehtiyotkor, lekin bir vaqtning o'zida talabchan. Yigit qizning paltosini yecha boshladi, har bir harakatini sekinlashtirgan holda, go'yo bu lahzani abadiy davom ettirishni istargandek. U tez-tez atrofga qarardi, ko'zlari olomonga, so'ng yana Layloga qaytardi. Qiz vaziyatning qaltisligini sezar, nafasini ushlab turardi, ko'kragi tez-tez ko'tarilib-tushardi, yuragining urishini o'zi ham eshitayotgandek edi.

Qor yog'ardi — oq parchalari osmondo aylanib, asta-sekin yerga qo'nardi. Sovuq parchalar Layloning yuziga tegdi, lekin u buni sezmasdi. Uning diqqati Botirning qo'llarida, ko'zlaridagi o't kabi yonib turgan istakda, tanasida paydo bo'layotgan