bo'ldi, mushaklari qotdi, ichida nimadir to'planib bordi — kuch, energiya, his-tuyg'ular.

— Laylo... — ovozi siqilib, pichirladi Botir — Men...

— Nima? — javob berdi Laylo, o'zi ham ishonmagan holda. — Nimaga...

Botir yana bir necha marta harakatlanadi, so'ng tanasi qotdi. Laylo asbobning o'z ichida pulsatsiya qilganini his qildi, issiq suyuqlik kirib kelayotganini sezdi. O'sha lahzada o'zi ham keldi — kuchli, to'lqinsimon. Uning tanasi tebranib ketdi, quvug‘i og‘irlashdi, yo‘g‘on ichak devirlari asbobni mahkam siqdi, qin devorlari esa, o‘z o‘zidan torayib kengaydi.''Umm'' og'zidan ingichka ovoz chiqib ketdi.

Ular bir necha soniya shunday turishdi — Laylo do‘nqaygan, Botir uning ortiidan quchoqlagan. Nafas olishga harakat qilib, tanalar hamon birlashgan holda. Qor ular ustiga yog'ardi va musiqa jaranglardi.

Laylo Botirning yonida ilk bor o‘zini to'liq ayildek his qildi. Ha, iffat pardasi butun, ammo endi u nomussiz boshqacha hayotning sirlaridan birini bilgan ayol edi.

Botir asta-sekin chiqdi va Laylo bo'shliqni his qildi. Ular kiyinishdi — tez, tartibli, lekin ko'zlari bir-biridan uzilib ketmasdi. Laylo shimini kiyib olganida, ichidan nimadir oqib chiqayotganini sezdi — issiq, yopishqoq. Uning yuzini qizartirdi.

— Ketamizmi? — so'radi Botir, qo'lini cho'zib.

Laylo uning qo'lidan ushlab oldi va tabassun qildi.

— Ha, — javob berdi u va ular birga olomonga qarab yurishdi, go'yo hech narsa bo'lmagandek.


***

(Muallif: Mastona, sizga murojat... bu satrlarni yozayotganimda, o'z o'zimdan savol beraman men haqiqatan ham bu his-tuyg'ularni to'g'ri tasvirlay oldimmi? Ayolning ichki dunyosini tushunishga harakat qilyapman. Laylo uchun bu lahza hayotiy o'zgarish edi. U boladan ayolga aylanayotgan va men bu o'zgarishni mantiqiy fikrlarim bilan so'zlar orqali yetkazishga harakat qilmoqdaman.)

***

Laylo hali ham titrar edi — sovuqdan emas, balki his-tuyg'ulardan. U Botirga qaradi va uning ko'zlarida mehr ko'rdi. Botir uni quchoqladi ohista peshonasidan o'pdi.

— Men sizni sevaman, — dedi Laylo, bu so'zlar uning qalbidan chiqdi.

— Men ham, — javob berdi Botir.

Ular olomonga qaytishdi. Hech kim ularning nimani qilganini bilmasdi. Odamlar yangi yilni kutib turgan edi. Soat 23:59 ni ko'rsatardi.

Mushaklar otila boshladi. Osmon rangli chiroqlar bilan yorilib ketdi. Odamlar bayramnoma qichqirishdi va bir-birlarini tabriklashdi.

Laylo osmonga qaradi, qor yog'ayotgan edi.

Yangi Yil keldi.

***

Ular shaharda bir oz yurishdi. Odamlar hali ham ko'chalarda edi — kulishar, sayr etishar musiqa tinglashar. Laylo, Botirning qo'lini siqdi. Ular bir-birlariga qarashdi, jilmayishdi.

— Uyga boraylik, — dedi Botir. — Sen sovuqqotgan ko‘rinasan...

Laylo bosh irg'adi. Har kim o‘z uyiga qaytdi. Laylo o'z xonasiga kirdi va yotoqqa yiqildi. U charchagan, lekin o‘zini baxtli his qildi. U ko'zlarini yumdi va o'sha lahzani esladi — qor, sovuq, ehtiros, xavf, zavq. Bularning barchasi haqiqiy ediya!!!

Laylo uxladi. Ohh, u tushida Botirni ko'rdi — uning qo'llari, ko'zlari, tabassumi. U tushida uning ayol bo'lganmish — go‘zal, baxtli, suyukli...

***

Ertasi kuni Laylo uyg'onganida, u derazadan tashqariga qaradi. Qor to'xtagan edi va quyosh chiqayotgan edi. Shahar oq gilam bilan qoplangan, hamma narsa toza, yangi ko'rinardi.

U telefonini oldi va Botirdan xabar bor ekanini ko'rdi.

"Salom. Kecha ajoyib edi. Men sizni sevaman."

Laylo jilmayib qo'ydi va javob yozdi.

"Men ham sizni sevaman, Botir aka. Kecha haqiqatan ham unutilmas edi."

U telefonni qo'ydi va yotoqdan turdi. U o'zini boshqacha his qildi — kuchli, ishonchli, ayol. U oynaga qaradi va o'z aksini ko'rdi. U o'n olti yoshli qiz, lekin ko'zlarida ayollik alomatlari bir.

Laylo bilardi uning hayoti o'zgargan. U endi bolalarcha o'yinlar o'ynamaydi, u endi haqiqiy his-tuyg'ularni his qiladi.

"Lekin nega xursand bo‘lyabman, ahir o‘sha ish gunoh ediku!''

Fikrlari yarq etdi, vujudiga aybdorlik hissi bostrib keldi. U yuvingani kirdi, dush ostida uzoq turdi. U adasi, oyisi haqida o‘yladi, yeg‘lagisi keldi. Botir baqida o‘yladi ishongisi keldi. Ishondi... Ohiri nima bo‘lishi haqida ehtimoliy yakunlar hayolini band etsada, u baribir Botirga ishondi.

U kiyindi va tashqariga chiqdi. Quyosh porlardi va qor yaltirardi. Laylo nafas oldi va jilmaydi. Hayot go'zal edi. Va u bu go'zallikni his qilishga tayyor...

Ehtimol buni aksi bo‘lar, sharmandalik, xorlik, uyat...

***

Hikoya tugadi. Lekin Laylo va Botirning hayoti davom etadi. Ular o'zlarining yo'llarini tanlashadi, o'zlarining his-tuyg'ularini his qilishadi.

Tamom...