Bizning shahar chekkasida uyimiz bor. Hozir u yerda yashamasak-da yiliga bir yoki ikki marta uydan xabar olgani borib turamiz. Uy katta va shinam bo'lishiga qaramasdan shaxsan meni o'zim bu uyni uncha xushlamayman. Sababi bu uyda g'ayritabiiy voqealar ko'p sodir bo'ladi. Chiroq o'zidan o'zi yonib o'chishi, eshiklar o'z-o'zidan g'iyqillab ochilib yopilishi, oshxonada idishlarni besabab yerga tushib ketishi va shunga o'xshash noodatiy hodisalar. Hatto bir marta meni zinadan kimdir itarib yuborgan, o'shanda oyog'im sinishiga oz qolgandi. Keyin bu uydan ko'chishga qaror qilganmiz. Bu uyda yashamayotganimizga deyarli 6 yil bo'ldi. Onda-sonda qarindoshlarimiz bir ikki hafta yashaganini aytmaganda uy shuncha vaqt bo'sh yotdi. Bir kuni nimadir bo'ldiki shu uyda yotib qolishimizga to'g'ri keldi. O'sha kuni uyda faqat opam va men edik. Opam mendan narigi xonada uxlardi. Soat chamasi 1:00 larda zahar kuchlilik qilib hojatxonaga borish uchun pastga tushdim. Hojatxona chirog'i yoniq, uyda men va opamdan boshqa hech kim bo'lmaganligi uchun ichkarida opam bo'lsa kerak deb o'yladim. Keyin qarasam eshik ham ichkaridan qulflanmagan. Eshik dastasini sekingina ushlab eshikni ochdim. Ichkarida opam menga orqa o'girib turardi. Uni opam deb o'ylashimga yagona sabab - u opamning kiyimida edi, boshqa kimam bo'lardi. - Opa, hozirgina yuqorida uxlab yotuvdiz-ku, bu yerda qanday paydo bo'p qoldiz! - Iltimos chiqib turing, ishimni bitirvolay!
* * * MAQOLA.RU * * *

U indamasdi. - Opa meni eshityapsizmi, sizga aytyapman. Shunda birdan xojatxona eshigi qattiq zarb bilan yopildi, men orqaga ag'anab ketdim. Chiroq ham o'z-oz'idan o'chib qoldi. Ichkaridan esa qattiq chinqiriqni eshitdim. Ana endi men haqiqiy qo'rquvni his qildim, bir muddat yerga o'tirib qoldim. Miyam hozirgina bo'lgan hodisani hech hazm qilolmasdi. Men gangib qolgandim. Ko'zimga yosh qalqidi. Hojatxona ichida ko'rganim nima ekanligini bilmaymanu, lekin u opam emasligiga amin bo'ldim. Jon holatda yuqoriga opam uxlayotgan xonaga yugurdim. Xonaga kirdim, opam uxlab yotibdi. Borib uni uyg'otmoqchi bo'ldim-u,joyimda to'xtab qoldim. Kallamga kelgan yagona fikr bu - "Agar qarshimda uxlayotgan odam ham opam bo'lmasachi". Asta uni yuzini aniq ko'rish uchun kravatni aylanib o'tdim. Hayriyat opam ekan. Uni darhol uyg'otdim, bo'lgan voqeani gapirib berdim. U ham bo'lgan voqeadan taajjubda. Shundan so'ng xonadagi eshik va derazlarni hammasini qulfladim. O'sha kuni tongacha uxlamadik. Bu tun hayotimdagi eng uzun tun bo'lgandir balki. Tong otishi bilan uyni tark etdik. Shundan so'ng u uyga borganimiz yo'q. Bilmadim men ko'rgan narsa jinmidi yoki alvastimi, bu menga noma'lum.

MAQOLA.RU

YOQDI 0 | YOQMADI 0

Muharrir: KuChinSKi
Bo'lim: MISTIK VA DETEKTIV HIKOYALAR
Sana: 14.01.2020 / 16:26
Fikrlar: 0
Teglar:
O'qildi: 182 | Haftalik: 182
Yuklash: txt | fb2

Fikr bildirish va fikrlarni o`qish uchun sayt a`zosi bo`lish talab etiladi! Shunday ekan Ro`yxatdan o`ting yoki A`zolik huquqini tasdiqlang!